Oprócz wstępnie ustawionych elementów łożyskowych z luzem, firma Timken opracowała pięć powszechnie stosowanych metod automatycznego ustawiania luzu łożyskowego (tj. SET-RIGHT, ACRO-SET, PROJECTA-SET, TORQUE-SET i CLAMP-SET) jako opcje ręcznej regulacji. Zapoznaj się z Tabelą 1 – „Porównanie metod ustawiania luzu łożysk stożkowych”, aby zilustrować różne cechy tych metod w formie tabeli. Pierwszy wiersz tej tabeli porównuje zdolność każdej metody do rozsądnej kontroli „zakresu” luzu montażowego łożyska. Wartości te służą jedynie do zilustrowania ogólnej charakterystyki każdej metody ustawiania luzu, niezależnie od tego, czy luz jest ustawiony na „napięcie wstępne”, czy „luz osiowy”. Na przykład, w kolumnie SET-RIGHT, oczekiwana (przedział wysokiego prawdopodobieństwa lub 6σ) zmiana luzu, wynikająca ze specyficznych kontroli tolerancji łożyska i obudowy/wału, może wahać się od typowego minimum 0,008 cala do 0,014 cala. Zakres luzu można podzielić między luz osiowy i napięcie wstępne, aby zmaksymalizować wydajność łożyska/zastosowania. Patrz Rysunek 5 – „Zastosowanie metody automatycznej do ustawiania luzu łożyska”. Rysunek przedstawia typowy ciągnik rolniczy z napędem na cztery koła jako przykład ilustrujący ogólne zastosowanie metody ustawiania luzu łożyska stożkowego.
W kolejnych rozdziałach tego modułu szczegółowo omówimy konkretne definicje, teorie i formalne procesy każdej z metod. Metoda SET-RIGHT pozwala uzyskać wymagany luz poprzez kontrolę tolerancji łożyska i systemu montażowego, bez konieczności ręcznej regulacji łożyska stożkowego TIMKEN. Wykorzystujemy prawa prawdopodobieństwa i statystyki do przewidywania wpływu tych tolerancji na luz łożyska. Ogólnie rzecz biorąc, metoda SET-RIGHT wymaga ściślejszej kontroli tolerancji obróbki wału/obudowy łożyska, przy jednoczesnym ścisłym kontrolowaniu (za pomocą klas dokładności i norm) tolerancji krytycznych łożysk. Metoda ta zakłada, że każdy element zespołu ma tolerancje krytyczne i musi być kontrolowany w określonym zakresie. Prawo prawdopodobieństwa pokazuje, że prawdopodobieństwo, iż każdy element zespołu będzie miał małą tolerancję lub kombinację dużych tolerancji, jest bardzo małe. Zgodnie z „normalnym rozkładem tolerancji” (rysunek 6), zgodnie z zasadami statystyki, superpozycja wszystkich rozmiarów części ma tendencję do wypadania w środku możliwego zakresu tolerancji. Celem metody SET-RIGHT jest kontrola tylko najważniejszych tolerancji wpływających na luz łożyska. Tolerancje te mogą być całkowicie wewnętrzne dla łożyska lub obejmować określone elementy montażowe (tj. szerokości A i B na rysunku 1 lub rysunku 7, a także średnicę zewnętrzną wału i średnicę wewnętrzną obudowy łożyska). W rezultacie, z dużym prawdopodobieństwem, luz montażowy łożyska będzie mieścił się w dopuszczalnym zakresie metody SET-RIGHT. Rysunek 6. Zmienna krzywa częstotliwości rozłożonej normalnie, x0,135%2,135%0,135%2,135%100% zmienna arytmetyczna Wartość średnia 13,6% 13,6% 6s68,26%sss s68,26%95,46%99,73%x Rysunek 5. Częstotliwość stosowania metody automatycznego ustawiania luzu łożyskowego Częstotliwość przekładni redukcyjnej silnika na przednim kole Wał odbioru mocy na tylnym kole Przekładnia przegubowa centralna tylnej osi Wentylator osiowy i pompa wody Wał wejściowy Wał pośredni Wał odbioru mocy Wał sprzęgła Urządzenie napędowe pompy Główna redukcja Główna redukcja Mechanizm różnicowy Wał wejściowy Wał pośredni Wał wyjściowy Mechanizm różnicowy Przekładnia planetarna (widok z boku) Mechanizm kierowniczy ze zwrotnicą Luz łożyska stożkowego Metoda ustawiania Metoda SET-RIGHT Metoda PROJECTA-SET Metoda TORQUE-SET Metoda CLAMP-SET Metoda CRO-SET Zakres wstępnie ustawionych komponentów luzu (zwykle niezawodność prawdopodobieństwa wynosi 99,73% lub 6σ, ale w produkcji o wyższej wydajności , Czasami wymaga 99,994% lub 8σ). Metoda SET-RIGHT nie wymaga żadnej regulacji. Wystarczy zmontować i zamocować części maszyny.
Wszystkie wymiary wpływające na luz łożyska w zespole, takie jak tolerancje łożyska, średnica zewnętrzna wału, długość wału, długość obudowy łożyska i średnica wewnętrzna obudowy łożyska, są uważane za zmienne niezależne podczas obliczania zakresów prawdopodobieństwa. W przykładzie na rysunku 7 zarówno pierścień wewnętrzny, jak i zewnętrzny są zamontowane przy użyciu konwencjonalnego pasowania ciasnego, a zaślepka jest po prostu zaciśnięta na jednym końcu wału. s = (1316 x 10-6)1/2= 0,036 mm3s = 3 x 0,036= 0,108 mm (0,0043 cala) 6s = 6 x 0,036= 0,216 mm (0,0085 cala) 99,73% zespołu (zakres prawdopodobieństwa) możliwy przedział = 0,654 Dla 100% mm (0,0257 cala) zespołu (na przykład) wybierz 0,108 mm (0,0043 cala) jako średni luz. Dla 99,73% zespołu możliwy zakres luzu wynosi od 0 do 0,216 mm (0,0085 cala). †Dwa niezależne pierścienie wewnętrzne odpowiadają niezależnej zmiennej osiowej, więc współczynnik osiowy jest dwukrotnie większy. Po obliczeniu zakresu prawdopodobieństwa należy określić nominalną długość wymiaru osiowego, aby uzyskać wymagany luz łożyska. W tym przykładzie znane są wszystkie wymiary z wyjątkiem długości wału. Przyjrzyjmy się, jak obliczyć nominalną długość wału, aby uzyskać prawidłowy luz łożyska. Obliczanie długości wału (obliczanie wymiarów nominalnych): B = A + 2C + 2D + 2E + F[ [2gdzie: A = średnia szerokość obudowy między pierścieniami zewnętrznymi = 13,000 mm (0,5118 cala) B = średnia długość wału (TBD) C = średnia szerokość łożyska przed montażem = 21,550 mm (0,8484 cala) D = zwiększona szerokość łożyska ze względu na średnie dopasowanie pierścienia wewnętrznego* = 0,050 mm (0,0020 cala) E = zwiększona szerokość łożyska ze względu na średnie dopasowanie pierścienia zewnętrznego* = 0,076 mm (0,0030 cala) F = (wymagany) średni luz łożyska = 0,108 mm (0,0043 cala) * Przeliczone na równoważną tolerancję osiową. Informacje na temat koordynacji pierścienia wewnętrznego i zewnętrznego można znaleźć w rozdziale „Katalog produktów łożysk stożkowych Timken®” w podręczniku praktycznym.
Czas publikacji: 28-06-2020